با فرمت قابل ویرایش word

تعداد صفحات: 36  صفحه

تکه های از متن به عنوان نمونه :

رشد اسلام در بين سياهپوستان آمريكا

برخي از قراين تاريخي حاكي از آن است كه نزديك يك پنجم كساني كه از آفريقا به عنوان برده به آمريكا آورده شدند، مسلمان بودند و همين امر يكي از دلايل توجه بيش تر سياهان آمريكايي به اسلام بوده است، زيرا مسلمانان برده در آمريكا تحت اجبار برده داران ناگزير از تغيير دين خود شده و مسيحي شدند. گرويدن سياهان به دين اسلام، يك پديده قرن بيستمي بوده و نوعي عكس العمل در برابر نژاد پرستي و تبعيض عليه سياهان به شمار مي آيد. درواقع سياهان آمريكا در مواجهه با برخوردهاي نژاد پرستانه و نفرت آميز سفيد پوستان عليه خود دو راه در پيش روي مي ديدند: يا در اين جامعه بمانند و ارزشمند بودن خود را براي اين كشور به اثبات برسانند و يا به صورت هاي گوناگون در برابر سياست هاي تبعيض آميز سفيدپوستان بايستند. لذا سياهان در جريان مبارزات حق طلبانه براي برخورداري از حقوق برابر و استقرار عدالت اجتماعي پتانسيل قدرتمندي در اسلام يافتند كه از لحاظ ايدئولوژيكي با اهداف مورد نظر آنان سازگاري داشت. بنا به نظر بسياري از پژوهشگران مسائل مربوط به مسلمانان آمريكا، مردم سياه پوست اين كشور در اسلام اميد براي يك جامعه مبتني بر عدالت، برادري و برابري و فراهم نمودن شرايط و امكانات لازم جهت ايجاد رابطه برادرانه با معتقدان ساير اديان را مشاهده كرده اند.(1).

برخي معتقدند كه، سياهان آمريكا تحت رهبري (تيموتي درو) كه گفته مي شود: نخستين سياه پوستي است كه در سال 1913 به اسلام گرويده، ريشه اسلامي خود را در اوايل قرن جاري كشف كردند. (تيموتي درو) پس از گرويدن به اسلام، نامش را به (نوبل درو على) تغيير داد و فرقه معروف به (موريش ساينس تمپل) را كه در بخش هاي پيشين شرح آن رفت، در(نيوآك نيوجرسى) بنيانگذاري كرد؛ ولي اغلب پژوهشگران بر اين باورند كه، اليجاه محمد بنيانگذار گروه اسلامي ملت اسلام، پيش از همه در معرفي اسلام به سياهان نقش داشته است. دراوايل كار، گروه ملت اسلام كه به مسلمانان سياه نيز معروف شده بودند عقيده داشتند كه، در ماه ژوئيه 1930 خداوند به صورت شخصي به نام (والاس فرد محمد) ظاهر شد و اليجاه محمد نيز آخرين پيامبر بود. گروه مذكور همچنين مدعي بودند كه، خداوند يك انسان است و پس از مرگ هيچ زندگي ديگري وجودندارد. اين گروه با يك چنين تبليغاتى، بويژه با ادعاي برتري سياهان، يك جريان اعتقادىِ خلاف آموزش هاي سنتي اسلام را به وجود آورد؛(2) ولي با شروع دهه 1960 و اوج گيري مبارزات سياهان براي به دست آوردن حقوق مدنى، بسياري از سياهان متوجه وجود رابطه اي بين اسلام و مبارزات حق طلبانه خود شدند و در اسلام نوعي فرهنگ مشروع و جانشين براي فرهنگ تبعيض آلود و نژاد پرستانه حاكم بر جامعه آمريكا ديدند مخصوصاً كه در اسلام پيام هايي در باره برابري نژادي و تأكيد بر ارزش ذاتي و منزلت تمامي انسان ها وجود داشته كه براي سياهان بسيار پر جاذبه بود. بيش ترها معتقدند كه، مالكوم ايكس در گرايش دادن سياهان به اسلام، در اين دوره نقش مهمي داشت. گفته           مي شود: تا سال 1970 گروه ملت اسلام قريب به صد هزار نفر عضو داشت.(3).
نهضت ملت اسلام، منشأ خود را مديون سنت هاي مذهبي عرضه شده از سوي مسجد علمي مور - آمريكايي «نوبل دروعلى» مي داند. اين جنبش داراي اركان مادي و معنوي است و اليجاه محمد، (ماركوس گاروى) را باني نهضت خود به شمار مي آورد. اليجاه محمد مي افزايد:. شكست هر دو شخصيت «نوبل درو على) و (ماركوس گاروى» در آزاد سازي نژاد سياه به دليل در اختيار نداشتن (كليد) بود و از سويى، هنوز زمان رهايي فرا نرسيده بود.(4) اين بخش به بررسي پيدايش، رشد و رهبري نهضت ملت اسلام و گسترش آن به يك نهضت در سطح ملي اختصاص دارد. پيدايش جنبش ملت اسلام را نمي توان، جدا از رهبري (اليجاه محمد) و وفاداري گروه كوچكي از پيروان وي دانست كه از سال 1932 با شكيبايي و ثبات قدم فعاليت كرده اند. معروف است كه نخستين كساني كه به وي گرويدند مادر، همسر و شش فرزندش بودند.(5) پيروانش، نخستين پايه مسجد ديترويت را بنا نهادند كه امروزه يكي از مساجد مهم جنبش به شمار مي رود. در اوايل سال 1934، پليس ديترويت اليجاه محمد را به دليل خودداري از فرستادن يكي از فرزندانش به مدرسه دولتي بازداشت كرد. اليجاه محمد پيش از بازداشت شدن تلاش مي كرد مدرسه اي مخصوصِ مسلمانان تأسيس كند، اتهامش، آن گونه كه در هفته نامه تايم بيان شد: (كمك به غفلت از تحصيل صغير بود).(6) سهل انگاري هفته نامه تايم در بيان نوع جرم اليجاه محمد تأثير ناگواري در فكر توده مردم نسبت به وي برجاي گذاشت و فرصت مناسبي را براي يك روزنامه سياه پوست فراهم ساخت تا در سر مقاله خود، از او (اليجاه محمد) دفاع كند. در اين سر مقاله نوشته شده بود كه، هفته نامه تايم علاقه زياد به مسائلي دارد كه درباره صحت آن تحقيقي به عمل نيامده است: براي نمونه، در افشاگري اخير مجله تايم درباره اليجاه محمد دو حقيقت خام وجود دارد: يكي اين كه اليجاه محمد در سال 1934 به جرم (كمك به غفلت از تحصيل صغير) بازداشت شده و مدت شش ماه با تعليق مجازات آزاد شده است. به طور كلى، جرم كمك كردن به غفلت از تحصيل صغير متضمن نوعي عمل غير اخلاقي يا كيفري است. اليجاه محمد، به عنوان رهبر يك فرقه مذهبي كوشيد، مدارس مذهبي تأسيس كند شخص وي و پيروانش از فرستادن فرزندان خود به مدارس دولتي خودداري كردند. كمك اليجاه محمد به غفلت از تحصيل صغير كه در تايم گزارش شده است همين بود.(7). در اواخر همان سال، اليجاه محمد به شيكاگو رفت و در اندك زماني مسجد شيكاگو را سازمان داد. جنبش تحت رهبري او، بارديگر در جريان شورشِ سالنِ دادگاه در پنجم مارس 1935 و در ساختمان مركز پليس واقع در خيابان استيت جنوبى‏(8) شماره 1121، سرزبان ها افتاد. اين شورش منجر به درگيري (بين فرقه گرايان رنگين پوست) و پليس شد.(9) در اين درگيري شديد، سروان پليس (جوزف پاليسنزكى)(10) - كه سابقه پنجاه سال كار در اداره پليس شيكاگو را داشت - كشته شد. به علاوه يك مأمور انتظامي دادگاه نيز به شدت مجروح شد و دو عضو فرقه ملت اسلام هدف اصابت گلوله قرار گرفتند و 38 نفر ديگر، از جمله دوازده پليس، شش مأمور انتظامي و بيست نفر از پيروان اليجاه محمد زخمي شدند. 43 نفر از اعضاي فرقه اليجاه محمد به اتهام مشاركت در قتل سروان پليس موقتاً بازداشت شدند.زمينه رويدادي كه منجر به شورش در دادگاه شد، از ده روز پيش، آغاز گرديد. خانم (كريستوپولوس)(11) درخواست بازداشت خانم(حسن) عضو فرقه مورها (مسلمانان) را، به جرم شكستن شيشه هاي خانه اش در يك نزاع، كرده بود. دادگاه شهرداري يك مأمور (تأمين رفاه) را تعيين كرد تا درباره اتهام وارده بررسي و در صورت لزوم نسبت به صدور حكم بازداشت، اقدام كند. اين مأمور كه دوشيزه (روزمري گريفين)(12) نام داشت، طرفين دعوا را به دفتر خود، كه در نزديكي دادگاه زنان قرار داشت، احضار كرد. افراد فرقه اليجاه محمد به توصيه رهبر خود، به دليل اين كه به وحدت فرقه سوگند خورده اند، به دادگاه رفتند تا از خواهر خود حمايت كنند تا عدالت و انصاف درباره او به اجرا در آيد.(13).
روزي كه ماجراي اتاق دادگاه پيش آمد، خانواده حسن به همراهي پنجاه الي شصت نفر از اعضاي فرقه به دادگاه آمده بودند. دوشيزه (گريفين) با خانم حسن و شاكي در دفتر كارش گفت و گو كرد و نظر داد كه نيازي به صدور حكم بازداشت نيست. آن گاه خانواده حسن به اتاق دادگاه بازگشتند، خانواده حسن با اطمينان از پيروزي خود، به روي حاميانشان لبخند مي زدند. پس از لحظه اى، با علامت دست يكي از اعضاي فرقه، همگي شان، به ترتيب نظامي از جاي شان برخاستند (اين ترتيب جزيي از سنت آنان است) و به سوي قسمت جلوي دادگاه به راه افتادند. در اين ضمن، گروه ديگري مركب از ده زن رنگين پوست، در برابر قاضي (ادوارد شفلر)(14) ايستاده و به سخنان وي درباره دعوي ديگري گوش مي دادند. دو گروه، يعني افراد فرقه اليجاه محمد و ده زن رنگين پوست، به يكديگر پيوستند. مأموران انتظامي دادگاه به گروه طرفداران حسن گفتندكه، بايد از در خروجيي كه در پشت سر آنان قرار دارد، خارج شوند نه از در جلوي دادگاه؛ ولي افراد فرقه، مأموران انتظامي را كنار زدند. يك مأمور انتظامي آنان را دعوت به حفظ نظم كرد. يك زن از فرقه اليجاه محمد كه به هيجان آمده بود، فرياد زنان به يكي از مأموران انتظامي گفت: عينكت را بردار تا شلاقت بزنم و در فاصله سي ثانيه (كويل)(15) و(مازولا)(16) مأموران انتظامي دادگاه را زير باران كتك گرفتند وآنان را نقش برزمين كردند. پليسي كه در دادگاه حضور داشت به ياري آنان آمد. افراد فرقه اليجاه محمد صندلي ها را به هوا پرتاب مي كردند. (سروان پاليسنزكى) كه در كنار قاضي شفلر نشسته بود، به سوي محل نزاع به راه افتاد؛ اما كارآگاه (هاري شلينگ)(17) بازويش را گرفت و او را از اين كار بازداشت. سروان پليس، بي اعتنا به هشدار وى، داخل جمعيت شد تا نظم را برقرار سازد.گزارشگر روزنامه هرالد تريبيون در گزارش خود در شرح اين واقعه مي نويسد:جنون تقريباً تعصب آميزي به وجود آمده بود كه نتيجه يك رشته رويدادهاي بي اهميت بود كه در شرايط عادىِ دادگاه، كسي بدان توجه ندارد. افراد فرقه اليجاه محمد با فينه هاي قرمز رنگ كه به طور كج روي سرشان قرار داشت و با فريادهاي بلند دردادگاه توفان به راه انداختند؛ فريادهاي (آزادي و عدالت) و (برادر به پيش، به پيش) با برگردان شعر (چه كسي از گرگ بد گنده مي ترسه)(18) كه يك زن مسلمان با شور و هيجان آن را مي خواند، تكميل مي شد. اين شورش، از سوي 150 پليس و مأمور انتظامي پس از نيم ساعت كتك كارى، به نيروي ضربات باتوم و قنداق تفنگ، فروكش كرد.
افراد فرقه اليجاه محمد به عنوان اعضاي مسجد اسلام شناسايي شدند.
تحقيق به عمل آمده نشان مي دهد كه مسجد اسلام، سازماني است مخفي كه معتقد است: سياهان از نژاد مورها هستند، نه سياه پوست. پيامبر اصلىِ شان (نوبل دروعلى) بود كه فعاليت اجتماعي خود را با حمل و نقل امانات پستي آغاز كرد و به نظرم مي رسد كه او شيكاگو را كه زماني ستاد وي بود، ترك گفته باشد... اعضاي مسجد شيكاگو، انشعابي است از گروه اصلي (دروعلى). اين مسجد شب هاي يك شنبه، چهارشنبه و جمعه جلسات خود را در خيابان استيت جنوبى، در محل پرستشگاه برگزار مي كند. سيستم كامل آيين نظامي اين فرقه، آشكارا، مو به مو از كتاب راهنماي انضباطي ارتش گرفته شده است....اغلب پيروان اليجاه محمد كه در اين شورش دست داشته اند، به عنوان مراجعان كميسيون كمك هاي اضطراري (ايلنينويز) شناسايي شدند. در بازرسي رئيس آگاهي و ساير مأموران از 43 نفر از افراد فرقه اليجاه محمد كه در بازداشت به سر مي بردند، هيچ گونه اسلحه اي به دست نيامد و نيز در كف سالن دادگاه، چاقو يا تفنگي پيدا نشد. بنابه گفته چند شاهد عينى، مأموران انتظامي و افراد پليس را با اسلحه كمري ديده اند؛ ولي بازجويان موفق نشدند كسي را كه با تيراندازي يك مأمور انتظامي و دو تن از افراد فرقه اليجاه محمد را مضروب كرده بود، شناسايي كنند. اعلام شدكه مرگ سروان پليس بر اثر سكته قلبي بوده است. در روز پنج شنبه هفتم مارس 1938، 43 تن از اعضاي فرقه اليجاه محمد كه در اين شورش شركت داشتند، به جرم اهانت به دادگاه به زندان افتادند.......

و......